ایشان در ژانرها و سبک های مختلف عکاسی می کند هر چند که به بعضی از سبک ها علاقه بیشتری دارد. در عکاسی، اعتقاد چندانی به رعایت تکنیک ندارد. برای او فلسفه عکاسی و گاهی اهداف عکاسی بسیار مهم تر است چرا که عکاسی را بیشتر هنر می داند تا صنعت. ایشان علاقه زیادی به سبک های مفهومی و شهری دارد.
فرشید خیرآبادی از عکاسی «سیاه و سفید» ( مونوکروم ) برای نشان دادن وضعیتی که در آن زندگی می کند و یا استیجی که از آن عکاسی می کند بهره می برد. او را نمی توان از عکاسان «استودیویی» دانست چرا که به جای عکاسی از زیبایی یا زیبا نمایش دادن استیج ها تمایل به نشان دادن هدف و باور ها دارد. وی عکاسی می کند تا باور خویش را نمایش دهد نه زیبایی را.